Bu çalışmada Atilla Keskin'in ‘Zorunlu Yalnızlık’ romanı ele alınacaktır. Çalışmada, 'Zorunlu Yalnızlık'a yapılan zorunlu itiraz, birçok maddi, dil, anlatım, tarih ve mantık hatasına dayandırılacaktır. Çalışmada daha iyi olması gereken bir konu özensiz ve daha iyi kurgulanabilirken, ana kahramanların hikayelerinin devam ettirildiği ve akla gelen ilk cümleler ve tesadüfi olaylarla çok kötü bir anlatımla heba edildiği gösterilecektir.
In this study, Atilla Keskin's novel ‘Mandatory Loneliness’ will be discussed. In the study, the mandatory objection to ‘Mandatory Loneliness’ will be based on many material, language, expression, historical and logical errors. In the study, it will be shown that while a subject that should be better is sloppy and better can be built, the stories of the main heroes are continued and wasted in a very bad narrative with the first sentences and coincidental events that come to mind.
