ÖZ: İnsanlık tarihi boyunca varlık gösteren yaratıcı ve yıkıcı eylem, modern dönemle birlikte daha genele yayılır ve derinleşir. 1933 yılında Almanya’da iktidara gelen Adolf Hitler ve hükümetinin önemli propaganda alanlarından biri olan sanat politikasında da bu ikili eylem söz konusudur. 1937 yılında Münih’te gerçekleştirilen Yoz Sanat (Entartete Kunst) Sergisi’nde bu durumu görmek mümkündür. Sergide hükümetin onaylamadığı yapıtlar, yine onların gözünden ve dilinden halka sunulmuştur. Nazilerin genel anlamda sanat politikası ve özellikle de bu serginin hem yıkım için yaratıma hem de yaratım için yıkıma nasıl tanıklık ettiği bu makalenin ana eksenini oluşturmuştur. Son olarak da söz konusu olan ikili eyleme biçiminin günümüzdeki varlığı değişen insan ile zaman üstünden tartışılmaya çalışılmış ve buna ilişkin olarak da farklı bir bakış açışı ortaya koymak hedeflenmiştir.
ABSTRACT: Both creation and destruction could be seen throughout the history of humanity. They have started to deepen and become expanded with the modern era. We encounter this double practice in the art policy which was one of the significant propagandas after Adolf Hitler had become chancellor in Germany, 1933. The Degenerate Art Exhibiton which was held in the Munich, 1937 is an example of the aforesaid art policy. In the exhibiton, unapproved works according to Nazis had been exhibited with the newly given meanings. The central issue in the article is how the Nazi’s art policy and specifically the exhibition were creating for destruction and destructing for creation at the same time. In conclusion, the presence of this double practice in the today’s world was discussed upon the changing human and time. The goal was trying to present a different point of view, regarding to this question.
