Bu çalışmanın amacı, Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluşundan günümüze kadar geçen zaman diliminde Türkiye’nin Orta Doğu’da izlediği dış politikalar üzerinde durmaktadır. Makalede Türkiye’nin Orta Doğu politikasını üç döneme ayrılarak incelenmektedir. Birinci dönem 1919-1945, ikinci dönem 1945-1990 ve üçüncü dönem 1990’dan 2025 yılına kadar geçen süreyi içermektedir. Yüz yılı aşkın bu süre içerisinde Türkiye’nin Orta Doğu’da iki temel politika izlendiği görülmektedir. Bunlardan birincisi, 1919-1945 dönemi içermekte olup, başkalarının içişlerine, iç çatışmalarına karışmama ilkesine dayalıdır. 1945-2025 dönemini kapsayan ikinci dış politika eğilimi ise Batı’nın bölgedeki çıkarlarının savunusu adına rol üstlenme anlayışını içermektedir. Birinci döneme “yurtta barış, dünyada barış” ilkesi, ikinci döneme Orta Doğu’da Batı çıkarları adına çeşitli organizasyonlarda rol üstlenme anlayışı egemendir.
The purpose of this study is to examine Türkiye's foreign policies in the Middle East from the foundation of the Republic of Türkiye to the present. In the article, Türkiye's Middle East policy is examined by dividing it into three periods: The first period covers the period from 1919-1945, the second period covers the period from 1945-1990, and the third period covers the period from 1990 to 2025. It is seen that Türkiye has pursued two basic policies in the Middle East during this period of more than a hundred years. The first of these covers the period 1919-1945 and is based on the principle of non-interference in the internal affairs and internal conflicts of others. The second foreign policy trend, covering the period 1945-2025, includes the understanding of taking on a role in the defense of the West's interests in the region. The first period is dominated by the principle of "peace at home, peace in the world", while the second period is dominated by the understanding of taking on a role in various organizations in the Middle East on behalf of the West's interests.
