Bu çalışma, arkaik toplumlardan günümüze intiharın farklılaşan anlam ve algılanışını, özellikle bilimsel ve felsefi bakış açısından ele almaktadır. İntihar, sosyolojik açıdan, intiharı toplumsal bütünleşmişlik düzeyiyle ilişkilendiren Durkheim’ın görüşleri ve felsefi bakış açısından ise Schopenhauer, Nietzsche ve özellikle Camus gibi düşünürlerin eleştirel dünya görüşleri bağlamında tartışılmıştır. Camus, yirminci yüzyılın bir hüsran çağı olduğunu ve yirminci yüzyıl insanının bir hayal kırıklığı içinde olduğunu söylemektedir. Ona göre, intihar yirminci yüzyıl kaosundan bir kaçıştır. Ancak her şeye rağmen, intihar bir çözüm değildir, önemli olan yaşanılan bu dünyayı eleştirmek ve ona başkaldırmaktır.
This research discusses suicide with differentiated meaning and perception as to especially scientific and philosophical view points from archaic societies to nowadays. Suicide is discussed sociologically concepts of Durkheim that associates suicide with social integratedness level and philosophically in the context of critical world views of Schopenhauer, Nietzsche and especially Camus. Camus said that twentieth century is a frustration epoch and human of twentieth century is under a disappointment. According to him, suicide is an escape from chaos of twentieth century. However suicide is not a solution, the important thing is to criticise and to revolt this living world.
