Bu çalışmada Kemal Tahir ve Oğuz Atay’ın entelektüel anlamda ilişkileri tartışılmıştır. Entelektüel alanda faaliyet gösteren ve Türk edebiyatında etkili olan iki ismin ilişkilerine, edebî eserler üzerinden değil, düşünsel konumlarından ve alımlayıcıların yorumlarından yola çıkarak odaklanılmıştır. Bu bağlamda iki isim hakkında yazılan kaynaklardan, bir başka ifadeyle ikincil kaynaklardan yola çıkılarak bir tartışma gerçekleştirilmiştir. İki ismin doğrudan ilişkileri, kişisel tanıklıklardan, anılardan, değinilerden yola çıkılarak haklarında yazılmış metinler bağlamında anlaşılmaya çalışılmıştır. Dolaylı ilişkileri ise güncel gelişmeleri takip ederken gündelik siyasete mesafeli olmak, alımlayıcı kitlenin övgü ve yergi arasında dağılım göstermesi gibi başlıklar altında tartışılmıştır. Bu bağlamda iki ismin de Türk insanına odaklandıkları, gündelik siyasete mesafeli oldukları, alımlayıcıların yergi ve övgü arasında dağılım gösterdikleri, literatürdeki az sayıda çalışma haricinde iki entelektüel arasındaki ilişkinin görmezden gelindiği tespit edilmiştir.
In this study, the intellectual relationships of Kemal Tahir and Oğuz Atay have been discussed. The focus has been on the intellectual activities of these two figures who are active in the intellectual domain and influential in Turkish literature. Rather than delving into the literary works related to this relationship, the examination is centered around their intellectual positions and the interpretations of the audience. In this context, a discussion has been initiated based on sources written about the two individuals, or in other words, through secondary sources. The direct relationships between the two have been attempted to be understood within the context of texts written about them, relying on personal testimonies, memoirs, and references. Indirect relationships, on the other hand, have been debated under headings such as maintaining distance from everyday politics while following current developments, and the distribution of praise and criticism among the receptive audience. In this framework, it has been observed that both figures focus on the Turkish people, maintain a distance from everyday politics, and the reception of their work by the audience shows a distribution between criticism and praise. Furthermore, it is noted that, apart from a limited number of studies in the literature, the relationship between these two intellectuals has been largely overlooked.
