Batı kendi krizleriyle baş etme yöntemlerini evrenselleştirerek risklerini azaltmayı başarmakla birlikte mücadele ettiği diğer uygarlıkları da kendi merkezinde dönüştürme girdabına sokmayı başarmıştır. Bu bağlamda Batı tarihsel olarak krizler ekseninde yenilenmeyi bir sıçrama varsayımına dayandırmıştır. Ancak son dönemde Batı sorunlarıyla baş etme konusunda ve dünya egemenliğini felsefi manada meşrulaştıran gelişimsel teorik akla dair çıkmazlar içindedir. Bu çalışmada Batı merkezciliğin yaşadığı bu yeni kriz biçiminin “teorik iflasa” yol açıp açmadığı irdelenmektedir.
West enlarged its power to direct world politics and shift to the axis on the systematic and paradigmatic axis. It dealt with its crises with a globalised methodology so that successfully decreased negative outcomes of crises while taking other rival civilisations into its own powercenter. In this context, west applied and used crises axis as an instrument of the renewal and thus in its crisis axis is historically depended to the jumping assumption. This study investigates whether or not a new type of the internal crises of west orientated world lead the theoric collapse of western myth or world view.
