Kazakistan’da 2011’den bu yana, ülkedeki şiddet eylemlerinin bir sonucu olarak, yaklaşık 100 kişi öldü ve resmi rakamlara göre yaklaşık 800 Kazakistanlı Suriye ve Irak topraklarına gitti [1]. Bu gelişmeler devletin idari, bilgi ve finansal kaynaklarının seferberliğini uyarladı. Şiddet içeren radikalizme karşı yeni bir siyasi ve hukuki temel oluşturan bir dizi yasal yenilik kabul edildi. Özellikle, 11 Ekim 2011 tarih ve 483-IV sayılı “Dini faaliyetler ve dini dernekler üzerine”, 20 Haziran 2017 tarihli Kazakistan Cumhuriyeti Cumhurbaşkanlığı #500 “Kazakistan Cumhuriyeti'nin dini alanındaki devlet politikaları kavramlarını 2017-2020” kararı hakkında konuşuyoruz. Aynı zamanda, Kazakistan’da radikalizmi önleme politikası daha fazla geliştirilmesi gerekmektedir. Öncelikle, bu politikanın kavramsal temellerini yeniden düşünmek gerekiyor. Risk gruplarıyla çalışırken, vatandaşların anayasal haklarının din özgürlüğüne uyulmasının sağlanması gerekmektedir. Bu nedenle, şiddet içeren aşırılıkçılığın önlenmesinin dini politikadan ayırmak önemlidir.
The problem of violent extremism is one of the key threats to the security of modern Kazakhstan. The reason for this is the spread of cases of radicalization of citizens on the basis of jihadist ideology, which led to illegal actions both inside and outside the country. Since 2011, as a result of violent acts around the country, about 100 people were killed and more than 800 Kazakhstanis, according to official data, went to the territory of Syria and Iraq. These problems have stimulated the mobilization by the state of its administrative, information and financial resources. A number of legislative innovations have been adopted, which have laid a new political and legal basis for countering violent extremism. At the same time, the policy of preventing extremism in Kazakhstan requires further improvement. First of all, there is a need to rethink the conceptual framework of this policy. When working with groups at risk, it is necessary to ensure compliance with the constitutional rights of citizens to freedom of religion. Thus, it is important to separate prevention of violent extremism from religious policy.
