Bu çalışmada öncelikle garbiyatçılık ve şarkiyatçılık tartışılmıştır. Dünyada ve Türkiye'de Asya Tipi Üretim Tarzı tartışmalarına değinilmiştir. Bu bağlamda, çalışma içerisinde Asya Tipi Üretim Tarzı, oryantalizmin tezahürü olarak değerlendirilmiştir. "Asya Tipi Üretim Tarzı" terimi Doğu’nun kavranma ve tanımlanma biçimlerinden biri olarak değerlendirilmiştir. Batı’nın Doğu’yu başka bir niyetle ve farklı açıdan kavrama çabası olarak ifade edilebilecek Oryantalizm çalışmalarına karşılık, aynı dönemin ürünü olarak Batı’yı da anlama/kavrama çabalarıyla birlikte bizde de Garbiyat çalışmaları gündeme gelmiştir. Türkiye'de Garbiyatçılık içeriği, bir anlamda Oryantalist bakış açısının tezahürü olarak ortadadır. Birbirini besler biçimde Oryantalizm ve Oryantalizmin doğal bir sonucu olarak Garbiyatçılık, Batı üstünlüğünü peşinen kabul eden ve Türk toplumunu Batılı değerler ve kavramlarla uzlaştırmaya çalışarak bu üstünlüğün pekişmesine hizmet eden disiplinlerdir. Asya Tipi Üretim Tarzı tartışmalarının -gerek Batı’da gerekse Türkiye'de- ortak paydası Doğu-Batı farklılığının temelini Doğu toplumlarının azgelişmişliğinin sebebi olarak görmesi, Batı’nın sınıflı topluma ve özel mülkiyete geçişle birlikte sınıf çatışmalarının yaşanmasını aynı zamanda tarihin de ilerlemesi olarak değerlendirmesi, Doğu’nun özel mülkiyetten, Batı tipi sınıflı toplumdan yoksunluğunu, “durgun toplum” ve “genel kölelik” etiketleriyle birlikte tarihsiz ve ilerlemenin olmadığı toplumları barındırdığını ileri sürmesidir. Bu bağlamda ATÜT kavramının Kemal Tahir ve Baykan Sezer'e kadar yerlileştirilmediği vurgulanmıştır.
In this study, Occidentalism and Orientalism are initially discussed. The debates on the Asiatic Mode of Production (AMP) in both the world and Turkey are addressed. In this context, within the study, the Asiatic Mode of Production is considered a manifestation of Orientalism. The term "Asiatic Mode of Production" is evaluated as one of the ways of understanding and defining the East. While Orientalism can be described as the West's effort to comprehend the East with a different intention and perspective, the study also brings to the fore Occidental studies in our country, which emerged as attempts to understand the West during the same period. The content of Occidentalism in Turkey is, in a sense, evident as a manifestation of the Orientalist perspective. Orientalism and, as a natural consequence, Occidentalism, which nourish each other, are disciplines that serve to reinforce Western superiority by accepting this superiority in advance and attempting to reconcile Turkish society with Western values and concepts. The common ground of the discussions on the Asiatic Mode of Production, both in the West and in Turkey, is the view that the basis of the East-West difference is seen as the underdevelopment of Eastern societies. It is argued that the West's transition to a class society and private property, along with the emergence of class conflicts, is also considered historical progress. In contrast, the East's lack of private property and class society typical of the West, along with labels such as "static society" and "general slavery," suggests that Eastern societies are historyless and lack progress. In this context, it is emphasized that the concept of AMP was not localized until Kemal Tahir and Baykan Sezer.
